تعبیر واقعی یک رویا؛ ورود بانوان به ورزشگاه در دولت سیزدهم

به گزارش مجله خبری نگار، فوتبال در ایران و کل دنیا طرف‌داران خاص خود را دارد و مرد یا زن، دختر یا پسر هم نمی‌شناسد.

*عشقی که روزبه‌روز وابسته‌ترت می‌کند

عشق است دیگر. وقتی به دل بنشیند به‌سختی می‌توان از آن دل کند. عشق به ورزش و به‌ویژه فوتبال از آن دسته عشق‌هایی است که روزبه‌روز وابسته‌ترت می‌کند، آن‌چنان‌که با موفقیت تیم موردعلاقه‌ات انگار دنیا را در دستانت می‌گذارند و با هر شکستش می‌شکنی مخصوصاً اگر از آن هوادار‌های دو آتیشه اش باشی.

آبی باشی یا قرمز، تراکتوری باشی یا سپاهانی، نساجی چی باشی یا... هیچ فرقی نمی‌کند. مهم عشقی است که از تیم موردعلاقه در دل ریشه می‌دواند و گاهی این عشق، خونی می‌شود در رگ‌های هواداران عاشقی همچون نساجی چی‌های شهر خسته.

*عشق به نساجی برای ماکارگرزاده‌ها موروثی است

یادش به خیر! یاد روز‌هایی که به عشق نوشیدن دوغ‌های تگری ورزشگاه شهید وطنی، با پدرهمراه می‌شدم. 

آن‌قدر بزرگ نشده بودم که درک درستی از فوتبال داشته باشم، اما جو ورزشگاه و شور و هیجان آن کنار پدرآن‌قدر برایم جذاب بود که حاضر بودم کل هفته را کنار مادر ظرف بشورم تاجایزه‌ام رفتن به ورزشگاه باشد. 

سال‌ها گذشت و من پرشورتر ازسال‌های کودکی عشق به فوتبال و تیم شهرم نساجی را با تمام جان و دلم حس می‌کردم. حتی همان روز‌هایی که در لیگ یک بود. 

شاید عشق به نساجی برای ماکارگرزاده‌ها موروثی باشد چراکه تداعی کننده روز‌های پرهیاهوی مردمان شهرخسته‌ای است که نام کارخانه و تیم شهرشان با هم گره خورده بود.

*در دولت سیزدهم آرزوی چندین ساله بانوان عاشق فوتبال محقق شد 

چند سالی بود که بحث حضور بانوان در ورزشگاه‌ها بر سر زبان‌ها افتاد، اما راه به جایی نبرد و دختران با گریم و لباس‌های پسرانه گهگاهی وارد ورزشگاه آزادی می‌شدند تا از نزدیک تیم موردعلاقه خود را تشویق کنند. 

دولت دوازدهم به پایان رسید و آیت الله رئیسی یکی از چند نامزد ریاست‌جمهوری بود که توانست ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۰ رأی اعتماد مردم را کسب کند و به‌عنوان هشتمین رئیس‌جمهور ایران انتخاب شود. 

خیلی‌ها فکر می‌کردند با انتخاب شهید رئیسی دختران باید رؤیای حضور در ورزشگاه‌ها را فراموش کنند و در خیالاتی اغراق‌آمیز دولت جدید را مخالف حضور زنان در ورزشگاه می‌دانستند و دیواری که بین مردان و زنان جامعه کشیده خواهد شد. 

اما دیده‌ها کاملاً برخلاف شنیده‌ها بود و در دولت سیزدهم آرزوی چندین ساله بانوان عاشق فوتبال محقق شد و حتی فراهم نبودن زیرساخت‌های مناسب هم مانعی برای حضور بانوان در دیدار‌های لیگ برتر نشد و سرانجام در شهریورماه ۱۴۰۱ بانوان فوتبال‌دوست توانستند برای دیدن بازی به ورزشگاه آزادی روند. 

تدوین شیوه‌‏نامه حضور خانواده‏‌ها در ورزشگاه‏‌ها باهدف انسجام بیشتر خانواده‌ها در عرصه ورزش انجام شد و رئیس‌جمهور شهید، دستور حضور بانوان در استادیوم‌ها را با حفظ کرامت و ارزش بانوی ایرانی، ابلاغ کرد.

کم‌کم ورزشگاه‌های زیادی در کشور توانستند شرایط حضور بانوان را فراهم کنند و ورزشگاه پیر شهید وطنی قائم‌شهر هم یکی از آنها بود و دیدار دوتیم نساجی و هوادار، نخستین بازی بود که بانوان توانستند با تشویق‌های بی‌امان خود، آتش جهنم وطنی را برای تیم حریف داغ‌تر کنند و از نزدیک مشوق تیم محبوب خود باشند.

بعد از سال‌ها تکرار این حضور برایم لذت‌بخش بود به‌ویژه اینکه پسرم هم تمایل داشت برا نخستین‌بار این حس را تجربه کند. نشستن رو سکو‌های وطنی، آرزوی دیرینه دختران نساجی چی بود و در دولت سیزدهم این رؤیای چندین ساله به واقعیت پیوست و تعبیر شد. 

به گزارش مجله خبری نگار، حضور خانوادگی در ورزشگاه‌ها می‌تواند جو مردانه‌ای را که گاهی با فحش و ناسزا به تیم حریف یا داور بازی درمی‌آمیزد، بهتر کند و این نقطه عطفی برای دولت سیزدهم و رئیس‌جمهور شهید بود که در بحث فرهنگ‌سازی و ورزش گام بزرگی برداشتند.